"എന്നെ മറക്കണം . എനിക്ക് നിന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ല .... എന്നെ നിര്‍ബന്തികരുതെ ..."
അവള്‍ എന്നൊടു പറഞ്ഞു .
അതു കേട്ടതും ഞാന്‍ ഒരു ലെറ്റര്‍ കൊടുതു ,
എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു , "എന്നെങ്കിലും എന്നെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇതൊന്നു തുറന്നു നോക്കണം "
പിന്നെ ഒന്നും പറയാതെ ഞാന്‍ നടന്നു പോയി .,
ദിവസങ്ങള്‍ മാഞ്ഞു പോയി ...
അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാന്‍ അവളെ വെറുത്തില്ല , അവള്‍ വരാറുള്ള വഴികളില്‍ അവളെ കാത്തിരുന്നു , എന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ അവളെ മാത്രം കാണുവാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ., എന്റെ മനസ് ഞാന്‍ അറിയാതെ അവളെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ മനസിലാക്കി .
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ,
ഇന്നലെ വൈകിട്ട് അവള്‍ അറിഞ്ഞു ... ഒരിക്കലും മടങ്ങി വരാന്‍ , അവന്‍ ഈ ലോകത്തില്ല എന്ന് .
അവള്‍ അന്നു തന്ന ആ പഴയ ലെറ്റര്‍ എടുത്തു തുറന്നു വായിച്ചു നോക്കി ,
"നിനക്കായ് തുടിച്ച എന്റെ ഹൃദയം ഇനി ആര്‍ക്കും വേണ്ടി തുടിക്കുകില്ല , അത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമെല്ല ...ആകാശത്തിലെ മിന്നി മറയുന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍,അവ മരിച്ചുപോയ ആത്മാക്കലെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു .
ഒരിക്കല്‍ ഞാനും ആ നക്ഷത്രമായി പോവാം , അപ്പോള്‍ കൂടെയുള്ള നിന്റെ കൂട്ടുകാരോട് നീ പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം, ആ നക്ഷത്രം എന്നെ ഒരു പാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് ."
അവളുടെ കണ്ണില്‍ നിറഞ്ഞ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍ , വരികളില്‍ വീണു , ആ കണ്ണുനീര്‍ അവനു അവള്‍ നല്‍കിയ ആദ്യത്തെ സമ്മാനം ആയിരുന്നു...
SiR Polappan
ReplyDelete