ഒരു പൂക്കാലവും മഴക്കാലവും നാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു
ഒരു മഴതുള്ളി പോലും വീഴാത്ത,ഒരു വിത്ത്‌ പോലും മുളക്കാത്ത,
ഒരു മരുഭുമി ആയിരുന്നു എന്റെ ജീവിതം
ആ മരുഭൂമിയിലേക്ക് ഒരു നാള്‍ അവള്‍ കടന്നു വന്നു
അവിടെ പ്രണയം എന്ന ഒരു വിത്ത്‌ അവള്‍ പാകി
ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു ഇല തളിരിട്ടു
ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു മൊട്ടു വിരിഞ്ഞു
ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു മനോഹരമായ പുഷ്പം ഉണ്ടായി
അങ്ങനെ പതിയെ പതിയെ ആ മരുഭൂമിയെ അവള്‍
ഒരു പൂത്തോട്ടമാക്കി മാറ്റി അവിടെ ഒരു പൂക്കാലം ഉണ്ടാക്കി
എന്നിട്ട് അവള്‍ പറയുമായിരുന്നു ഇതാണ് പ്രണയത്തിനെ മായാജാലം
ഒരു തുള്ളി ജലം പോലും ഇല്ലാതെ മരുഭൂമിയില്‍ ഒരു ഉദ്യാനം ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ പ്രണയത്തിനു കഴിയും എന്ന്
അപ്പോള്‍ നാന്‍ അവളോട്‌ ചോദിക്കുമായിരുന്നു സഖി ഇവിടെ ഒരു മഴതുള്ളി
വീഴ്ത്തുവാന്‍ ഈ പ്രണയത്തിനു കഴിയുമോ എന്ന്??
മഴയെ എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ട്ടമാനെന്നു ..... അവളുടെ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍ ആയിരുന്നു
എനിക്ക് ഉത്തരമായി കിട്ടിയിരുന്നത് പക്ഷെ ആ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികളുടെ അര്‍ഥം
എനിക്ക് മനസിലായിരുന്നില്ല
കാലങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി ഞങ്ങളുടെ പൂക്കാലമാം ജീവിതത്തില്‍
പിണക്കത്തിന്റെ കാറ്റ് വീശാന്‍ തുടങ്ങി പതിയെ പതിയെ ആ കാറ്റിനു ശക്തിയേറി
അങ്ങിനെ ആ കാറ്റിനു കൂട്ടായി വിരഹം എന്ന കാര്‍മേഘം വന്നു
പൂക്കളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു ചെടികളെല്ലാം വാടി
പക്ഷെ പെയ്തൊഴിയാന്‍ വിതുമ്പി നില്‍കുന്ന വിരഹം എന്ന കാര്‍മേഘത്തെ
നോക്കി ഓര്‍മകളെ തലോളിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ട്
മഴയെ കുറിച്ച് നാന്‍ ചോദിക്കുമ്പോള്‍ വീണിരുന്ന നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികളുടെ അര്‍ഥം
വിരഹമാം കാര്‍മേഘം പൊഴിക്കുന്ന മഴയെ ഒര്തിട്ടാണല്ലോ സഖി നിന്റെ
കണ്ണുകള്‍ നനഞ്ഞിരുന്നത്
ഇതാ ആ കാര്‍മേഘങ്ങളില്‍ നിന്നും ജല കണങ്ങള്‍ ഇട്ടു വീഴുന്നു
അങ്ങിനെ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു മഴക്കാലം വരുവാന്‍ പോകുന്നു
അങ്ങിനെ സഖി മരുഭുമിയാം എന്‍ ജീവിതത്തില്‍ എന്‍ സ്വപ്നമാം
പൂക്കാലവും മഴക്കാലവും നീ കൊണ്ടുവന്നു
മറക്കുവാന്‍ കഴിയില്ലേ പ്രിയേ നിന്നെയെനിക്ക്
പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട് സഖി നീ മനസിലാക്കാതെ പോയ ഒരു സത്യം
നിന്റെ വിരഹമാം കാര്‍മേഘം പൊഴിക്കുന്ന ഒരു മഴയെ അല്ല,
നാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നത്‌ നിന്നോട് ചേര്‍ന്ന് ഇരുന്നു
നിന്നെ സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ട് നനയുവാന്‍ ഉള്ള ഒരു മഴയെ ആണ്
നാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നത്‌
ഒരു മഴതുള്ളി പോലും വീഴാത്ത,ഒരു വിത്ത്‌ പോലും മുളക്കാത്ത,
ഒരു മരുഭുമി ആയിരുന്നു എന്റെ ജീവിതം
ആ മരുഭൂമിയിലേക്ക് ഒരു നാള്‍ അവള്‍ കടന്നു വന്നു
അവിടെ പ്രണയം എന്ന ഒരു വിത്ത്‌ അവള്‍ പാകി
ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു ഇല തളിരിട്ടു
ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു മൊട്ടു വിരിഞ്ഞു
ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു മനോഹരമായ പുഷ്പം ഉണ്ടായി
അങ്ങനെ പതിയെ പതിയെ ആ മരുഭൂമിയെ അവള്‍
ഒരു പൂത്തോട്ടമാക്കി മാറ്റി അവിടെ ഒരു പൂക്കാലം ഉണ്ടാക്കി
എന്നിട്ട് അവള്‍ പറയുമായിരുന്നു ഇതാണ് പ്രണയത്തിനെ മായാജാലം
ഒരു തുള്ളി ജലം പോലും ഇല്ലാതെ മരുഭൂമിയില്‍ ഒരു ഉദ്യാനം ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ പ്രണയത്തിനു കഴിയും എന്ന്
അപ്പോള്‍ നാന്‍ അവളോട്‌ ചോദിക്കുമായിരുന്നു സഖി ഇവിടെ ഒരു മഴതുള്ളി
വീഴ്ത്തുവാന്‍ ഈ പ്രണയത്തിനു കഴിയുമോ എന്ന്??
മഴയെ എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ട്ടമാനെന്നു ..... അവളുടെ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍ ആയിരുന്നു
എനിക്ക് ഉത്തരമായി കിട്ടിയിരുന്നത് പക്ഷെ ആ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികളുടെ അര്‍ഥം
എനിക്ക് മനസിലായിരുന്നില്ല
കാലങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി ഞങ്ങളുടെ പൂക്കാലമാം ജീവിതത്തില്‍
പിണക്കത്തിന്റെ കാറ്റ് വീശാന്‍ തുടങ്ങി പതിയെ പതിയെ ആ കാറ്റിനു ശക്തിയേറി
അങ്ങിനെ ആ കാറ്റിനു കൂട്ടായി വിരഹം എന്ന കാര്‍മേഘം വന്നു
പൂക്കളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു ചെടികളെല്ലാം വാടി
പക്ഷെ പെയ്തൊഴിയാന്‍ വിതുമ്പി നില്‍കുന്ന വിരഹം എന്ന കാര്‍മേഘത്തെ
നോക്കി ഓര്‍മകളെ തലോളിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ട്
മഴയെ കുറിച്ച് നാന്‍ ചോദിക്കുമ്പോള്‍ വീണിരുന്ന നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികളുടെ അര്‍ഥം
വിരഹമാം കാര്‍മേഘം പൊഴിക്കുന്ന മഴയെ ഒര്തിട്ടാണല്ലോ സഖി നിന്റെ
കണ്ണുകള്‍ നനഞ്ഞിരുന്നത്
ഇതാ ആ കാര്‍മേഘങ്ങളില്‍ നിന്നും ജല കണങ്ങള്‍ ഇട്ടു വീഴുന്നു
അങ്ങിനെ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു മഴക്കാലം വരുവാന്‍ പോകുന്നു
അങ്ങിനെ സഖി മരുഭുമിയാം എന്‍ ജീവിതത്തില്‍ എന്‍ സ്വപ്നമാം
പൂക്കാലവും മഴക്കാലവും നീ കൊണ്ടുവന്നു
മറക്കുവാന്‍ കഴിയില്ലേ പ്രിയേ നിന്നെയെനിക്ക്
പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട് സഖി നീ മനസിലാക്കാതെ പോയ ഒരു സത്യം
നിന്റെ വിരഹമാം കാര്‍മേഘം പൊഴിക്കുന്ന ഒരു മഴയെ അല്ല,
നാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നത്‌ നിന്നോട് ചേര്‍ന്ന് ഇരുന്നു
നിന്നെ സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ട് നനയുവാന്‍ ഉള്ള ഒരു മഴയെ ആണ്
നാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നത്‌
No comments:
Post a Comment